Czy znajdzie się ktoś, kto dorastał nie czytając bajek lub nie słuchając opowieści, nie podróżując do wymarzonych krain? Kto nie poznawał opowieści, które uspokajały, które uczyły rozpoznawania prawdziwych wartości, które pomagały być silnymi i które napełniały ekscytacją i szczęściem.

Ale jak napisać dobrą historię? Historię, która będzie poruszać, która będzie tańczyć, która będzie oddychać, która będzie unosić czytelnika przez wydarzenia tak jakby był głównym bohaterem? Taką, w której wyobraźnia i kreatywność są wehikułem, dzięki któremu podróżują nasze myśli, które stają się słowami i tworzą całą historię! W kolejnych akapitach ujawnimy kilka podpowiedzi, które pomogą każdemu napisać bardziej ekscytującą historię! A więc zaczynajmy! Czy jesteś gotowy? Chwyć długopis i papier lub po prostu włącz komputer i zacznijmy…

1. Inspiracja jest wszędzie. Inspiracją może być ogólnie sztuka, muzyka, sztuki wizualne, a nawet pojedynczy obraz, fotografia czy komiks.
2. Analiza ulubionych historii pokazuje, że wszystkie mają początek, środek i oczywiście wielki finał.
3. Ale to co tworzy naprawdę świetną historie – to są bohaterowie. Niektórzy odgrywają główne role, inni drugorzędne, ale wszyscy są niezbędni do rozwikłania historii. Bohaterowie to ci, którzy podbijają nasze serca. Bohaterowie, którzy są inni, nie są zwyczajni, bohaterowie, którzy nieustannie odkrywają nowe rzeczy. Bohaterowie, którzy wykorzystują swoje zmysły, którzy żyją każdą ekscytującą chwilą w pełni i stawiają czytelnika w szczęśliwej sytuacji samodzielnego przeżywania historii. Na początek stwórzmy więc naszego bohatera. Zacznijmy od zadania właściwych pytań.
   • Jak wygląda nasz bohater?
   • Co lubi, a czego nie?
   • Kim są ci, którzy go otaczają?
4. Nawet scenariusz i fabuła książki muszą być oryginalne i przyciągać zainteresowanie czytelnika. Ważnym czynnikiem jest miejsce, w którym rozgrywa się akcja. Miejsce o jasnych kolorach, z dziwnymi szlakami, miejsce, które budzi wspomnienia, ale także ukrywa nieoczekiwane. Aby stworzyć takie miejsce, można zastanowić się nad następującymi pytaniami i ustawić wyimaginowaną scenę opowieści.
   • Gdzie rozgrywa się historia?
   • Gdzie ma/miało miejsce wydarzenie, które chcemy opisać w opowieści?
   • Jak to wydarzenie wpływa na bohatera/bohaterów?
   • W jaki sposób miejsce, w którym to się dzieje, wpływa na rozwój historii?
5. Następnie powinniśmy pomyśleć o wyzwaniu, z którym muszą zmierzyć się bohaterowie. W ten sposób historia nabierze życia. Jeśli wszystko idzie gładko, historia staje się nudna, a czytelnik traci zainteresowanie. Gdy problemy i przygody bohatera poruszają czytelnika, wtedy ciekawsza staje się historia.
6. W końcu dochodzimy do rozwiązania! To znaczy, jak bohaterowie rozwiążą problemy i kto jest tym, który znajdzie rozwiązanie, zanim bohaterowie zakończą misję? Jak zakończy się Twoja własna historia?
   Istnieje poprzeczka, która jest oczekiwana, zwykła, przewidywalna. Odnoszący sukcesy pisarze celują zarówno powyżej, jak i poniżej tej poprzeczki. W ten sposób przyjemnie zaskakują czytelnika i utrzymują jego uwagę skupioną na dalszej lekturze.
   Każda historia zawiera co najmniej jedno ukryte przesłanie, coś, co zapamiętamy, coś, z czego będziemy się śmiać i coś, co zmusi nas do myślenia. Hans Christian Andersen powiedział: „Bajki są pisane po to, by usypiać dzieci i pomagać budzić się dorosłym”.
7. Wreszcie, ważną rolę w książce dla dzieci odgrywają ilustracje. Żywe ilustracje przyciągają wzrok młodego czytelnika, niezależnie od tego, czy jest to zwykła, czy cyfrowa książka. Nawet pomysłowe słownictwo i zabawne wyrażenia sprawiają, że czytanie jest bardziej atrakcyjne.

Wskazówki pedagogiczne dotyczące dobrej historii

• Być dostosowanie do kontekstu językowego dziecka. Dziecko stopniowo opanowuje słownictwo. Dlatego konieczne jest używanie struktur już znanych dziecku, aby teksty były łatwe do zrozumienia i nie powodowały, że dziecko czuje się znudzone. Wprowadzanie bardziej złożonych struktur musi odbywać się stopniowo i mądrze.
• Być dostosowane do możliwości poznawczych dziecka. Tematy powinny być związane z sytuacjami już znanymi i oswojonymi z ludźmi i rzeczami znanymi i bliskimi. Później, w starszym wieku, poszerzanie wiedzy i doświadczeń poprzez bajki również odbywa się płynnie.
• Zaspokajać dziecięcą potrzebę ruchu i interakcji.
• Zaspokajać dziecięcą potrzebę radości, ale bez wywoływania silnych, szokujących emocji.
• Być proste, demonstracyjne, nadzorcze.
• Kultywować w dzieciach życzliwe uczucia i ideały.